Bir zaman seni qəlbimin gözləri ilə görüb,bütün varlığımla sevmişdim .Yer vermişdim sənə canımda Sən ürəyimə gözlərimdən daxil olmuşdun, Ayrılarkəndə ürəyimi bərk bərk sıxıb səni gözlərimdən damla - damla çıxardım. Bəbəklərimdən axan hər bir damla göz yaşımda səndən bir parça var idi. Bir zamanlar sevə - sevə qəbul etdiyim və sənin mənə gülə - gülə bəxşt etdiyin o opüşlərini göz yaşlarim yanaqlarımdan yuyub aparıb... Sən Getdin.....Səndən mənə yalnız sənsizliyin qalıb və otağımın soyuq divarlarından asdığım bir neçə solğun şəkillərin yadigar qoyub getdiyin şəkillərində gülür mənə. Bu şəkillərdəki istehza dolu baxışların,bigane gülüşlərin səni dahada uzaqlaşdırır məndən.... Sən getdin... tənhalığım qayıtdı.. Yoxluğumla başlayan gecələrdə səni əvəzləyən tənhalıgımı sənin xeyalınla boğmağa çalışdım. Sən demə xeyallarında sənin kimi gücsüz və aciz imis.. Unudummu??.Unudummu səni?.Axı necə?.Axı mən sən deyiləm... Mən ötəri sevgilərə və saxta məhəbbətə alişmamışam.. Mən hər ürəkdə bir parça sahibsiz sevgi qoyub gedənlərdən deyiləm Amma sən getdin.... Indi sənsizlik səndən yaxındır mənə.. Vidalaşmadan getdin... Son dəfə üzümə baxmadan,sənsizlik qorxusu ilə titrəyən əllərimi ovcunda tutmadan.. Son dəfə mənə bir ayrılıq öpüşü bəxş etmədən getdin.. Fəqət mən bu ayrılığa üzülmürəm. Axı bu sənin nə ilk, nədə son gedişindi. Hər gedişində qəfil bir qayıdışın var.. Hər dəfə qaranquşlar kimi məndən ayrılırsan.. Və bir müddət sonra fəsillər tək qayıdırsan. Qayidarkəndə növbəti ayrılığa hazirlaşırsan.. Lakin mən artıq öyrəşmişəm.. Hər dəfə bax beləcə səni göz yaşlarımla yola salıb uşaq kimi sevinə - sevinə qarşılayıram.. Qayit Sevgilim Qayit! Qayitki bir daha gətməyəsən...
Qayidışın olsun gedişin olmasın...
